پلی پروپیلن 

 پلی پروپیلن

پلی‌پروپیلن یک ترمو پلاستیک (جنس نرم) است که برای اولین بار در سال 1954 ساخته شد. امروزه پلی پروپیلن یکی از 3 پلیمر برتر است که درکالاهای مصرفی (مانند کیسه‌های چندبار مصرف)، برخی موارد در خودرو و حتی مبلمان استفاده می شود. این یکی از ارزان ترین پلاستیک ها است درنتیجه مقداری زیادی از آن، از جمله کیسه های چند‌بار مصرف ساخته می شود.

دو نوع اصلی پلی پروپیلن در دسترس است: همپلیمر ها و کوپلیم ها

دو نوع ماده پلی پروپیلن درکیسه های چندبار مصرف استفاده می شود: بافته شده و بافته نشده. کیسه ز بافته شده از این الیاف پلیمری تشکیل می شود که عمود بر هم بافته می شوند و ورق می سازند. کیسه پلی پروپیلن بافته نشده این الیاف را گرفته و تحت حرارت فشار می دهد تا یک ورق مهر و‌ موم شده ایجاد کند. هر دو ماده محکم هستند اما کیسه پلی پروپیلن بافته شده دارای لبه است در نتیجه در ساخت بسته بندی هایی که اقلام بسیار سنگین را با هزینه کم در خود جای می دهد، استفاده می شود.
هنگام مقایسه این  کیسه ها ساختار (درزهای مهر و موم شده در برابر بخیه که دومی بسیار محکم تر است) و گرم در اینچ مربع (GSM) را بررسی کنید. هر چه GSM بیشتر باشد کیسه ضخیم‌ و محکم تر است.

پلی‌ پروپیلن یک ماده بسیار محبوب است. چه چیز دیگری از آن ساخته می‌ شود؟

برخی از موارد استفاده که شاید هرگز متوجه نشده باشید عبارتند از:
• نوار و گیره های پوشک یکبار مصرف
• مبلمان
• لوازم خانگی
• اسباب بازی ها
• سپر ماشین، تزئینات داخلی و داشبورد
• طناب و ریسمان، به‌ویژه کاربر های دریایی
• سرنگ و آمپول های یکبار مصرف

آیا می‌توان پلی پروپیلن را بازیافت کرد؟

بله. برای بازیافت مواد در دمای بسیار بالا ذوب می شوند تا آلودگی ها از بین بروند. بازیافت می تواند تا 50 درصد با مواد خام مخلوط شود. با این حال اکثر کیسه های چندبار مصرف فقط 20 درصد محتوای بازیافتی دارند.

تفاوت کیسه های بافته شده و بافته نشده چیست؟

دنیای بسته بندی و مواد بسته بندی بسیار متنوع است و تعداد گسترده ای از محصولات ارائه شده توسط تولید کننده‌ کیسه های بافته شده پلی پروپیلن انتخاب نوع مناسب مد نظر را سخت می کند. کیسه های پلی پروپیلن بافته ‌نشده و بافته شده گزینه های محبوب بسته بندی محصولات هستند.

اگرچه کیسه های پلی پروپیلن از همان نوع رزین پلاستیکی ساخته می شوند اما از نظر شکل گیری متفاوت هستند. پلی پروپیلن بافته شده از نخ های پلاستیکی پلی پروپیلن تشکیل شده که با هم بافته می شوند و ماده ای با انعطاف پذیری و مقاومت زیاد ایجاد می کند.

از طرف دیگر کیسه های بافته نشده به هم متصل می شوند به‌طوری که الیاف پلاستیک با استفاده از گرما و فشار به هم می پیوندند. هر دو فرآیند کیسه های با دوام و قابل اعتماد برای انواع کاربردهای بسته بندی تولید می‌ کنند.

کیسه های پلی پروپیلن بافته ‌شده

کیسه های پلی پروپیلن بافته ‌شده متداول ترین گزینه برای بسیاری از نیازهای بسته بندی است. تولید کنندگان برای ایجاد یک کیسه بافته شده فیلم پلاستیکی را اکسترود ( ازقالب رد کردن) کرده و آنها را از دو طرف کشیده تا رشته هایی ایجاد شود و سپس بافته شده (به شکل تار و پود) و به ورق های بزرگی تبدیل می شوند.

از پارچه بدست آمده می توان برای تولید انواع محصولات از برزنت گرفته تا پوشش ظروف، کیسه های بافته شده، پارچه های ژئوتکستایل (پارچه محافظ خاک) و انواع دیگر این مواد استفاده کرد. اگرچه تولیدکننده کیسه های بافته شده پلی پروپیلن معمولا روش هایی را برای مقابله با پاره شدن و اطمینان از یکپارچگی ساختار کیسه استفاده می کنند اما ممکن است در قسمت لبه‌ ها پاره شود.

ماده ترموپلاستیک

پلی پروپیلن متداول ترین رزین پلاستیکی است که برای تولید مواد بسته بندی استفاده می شود، یک ماده ترموپلاستیک است که از پلیمریزاسیون پروپیلن حاصل می‌ شود. با اینکه کیسه های بافته نشده دوام بسیار خوبی دارند اما کیسه های بافته شده ماده سنگین تری ایجاد می کنند که می تواند در برابر وزن های بسیار بزرگ تر مقاومت کند.

به دلیل خاصیت منحصر به فرد انتخاب خوبی برای بسته بندی است. این رزین پلاستیکی نه تنها سمی نیست بلکه 100 درصد با دوام و چندبار مصرف است. کیسه های پلی پروپیلن لکه ساز نیستند، به راحتی تمیز می شوند و خاصیت ض باکتری دارند. همچنین چگالی کمی دارند و باعث می شوند این کیسه ها سبک و قابل تنفس باشند.

سپس این کیسه ها با یک فیلم چند لایه ضدآب می شوند که از محتویات در برابر رطوبت محافظت می کند. تولیدکنندگان محصولات کشاورزی نیز کیسه های پلی پروپیلن را از بین انواع دیگر مواد بسته بندی انتخاب می کنند چون این کیسه ها از لحاظ اقتصادی مقرون به صرفه بوده و تولید آنها آسان است.

علاوه براین کیسه ها گزینه  های سازگار با محیط زیست هستند که به خاطر مقاومت خوب در برابر صدمات ناشی از فشار فیزیکی و انواع عناصر بالقوه آسیب رسان مثل حلال‌ های آلی، مواد چربی زدا، اسیدها، مواد قلیایی و موارد مشابه قابل استفاده مجدد هستند.